Na een jaar met slechts één podiumklassering stapte Fernando Alonso op. De Spaanse tweevoudig wereldkampioen verruilde het matig presterende Ferrari voor het ooit zo succesvolle McLaren dat nu als achterhoedeteam aangeduid kan worden.
De overstap van Alonso resulteerde in de aanstelling van Sebastian Vettel en prompt is Ferrari weer boven jan en wist zelfs al een Grand Prix te winnen dit seizoen. Toeval? Is Vettel de betere rijder dan Alonso? Was Alonso de kwade genius die Ferrari slecht liet presteren?
Omtrent deze vragen zijn veel artikelen geschreven, vol zin en onzin. In dit artikel wordt echter de technische verklaring gegeven voor de plotselinge opmars van Ferrari dat nu het enige team is dat Mercedes het vuur aan de schenen kan leggen.
Om de snelheid van Ferrari te verklaren is er op diverse gebieden veel werk verzet in Maranello. De aandrijving is aangepast, waardoor er meer vermogen is en Mercedes makkelijker kan worden bijgehouden, al is de Ferrari nog altijd de mindere van de Mercedes. Met name aan de turbo is hard gewerkt afgelopen winter. De vorige teamleiding wilde perse een kleine en lichte turbo gebruiken, terwijl dat ten koste ging van het vermogen. De nieuwe turbo is groter en genereert zo meer pk’s.
Op het rechte stuks en bij het uitaccelereren van bochten is dit een grote hulp, maar dit is zeker niet het enige aspect dat bijdroeg aan de verbetering van de prestaties.
Het belangrijkste aspect is het bandenmanagement. De Ferrari’s kunnen dit jaar langer met de banden doen dan Mercedes. Dit is het gevolg van een afwijkende geometrie van de wielophanging. Door de innovatieve wielophanging van Ferrari wordt er minder druk op de banden gezet, waardoor minder temperatuur ontstaat en de banden het langer vol houden.
Het nadeel hiervan is dat in koudere omstandigheden de banden minder snel op bedrijfstemperatuur komen, wat juist averechts werkt. Hierdoor zal de wagen meer glijden en juist meer slijtage ontwikkelen. Niet voor niets kwam de winst voor Ferrari tijdens de “hete race” in Maleisië.
Met deze wetenschap kan dan ook verwacht worden dat Ferrari het op diverse circuits moeilijk zal hebben. Met name in races waarin de temperatuur relatief laag is zal Ferrari last hebben van het bandenmanagement. Te koude banden bieden immers minder grip en daarmee een lagere bochtensnelheid, terwijl de Mercedessen de banden al snel op temperatuur hebben en kunnen profiteren van hun voordeel.
Is het veel betere presteren van Vettel in de SF15-T dan Alonso in de F14-T dan alleen een technisch verhaal? Nee! Ook de rijder speelt in dit verhaal een belangrijke rol. De rijstijl van Vettel is vloeiend en daardoor niet al te zwaar voor de banden, waardoor de sterke kant van de auto optimaal wordt benut. Dat voordeel is af te lezen aan de prestaties die Räikkönen laat zien met exact dezelfde wagen.
De Fin kon vorig jaar niets uitrichten met de Ferrari door aanhoudende problemen met de achterremmen die worden gebruikt om warmte energie om te zetten in extra motorvermogen door het hybridesysteem. Dit jaar is ook hij flink verbeterd. Met speels gemak halen beide rode bolides keer op keer Q3 en kan Räikkönen in de punten rijden. Hij staat echter doorgaans áchter Vettel. Dat is te verklaren doordat de auto iets minder goed bij zijn rijstijl past dan bij die van Vettel. De Finse voormalig wereldkampioen eist iets meer van de banden waardoor zijn voordeel van de vriendelijkheid van de SF15-T voor het Pirelli rubber minder groot is. De Fin heeft meer de neiging om de auto “hoekig” te rijden en is agressiever, wat de bandentemperatuur soms explosief laat toenemen en de grip sneller doet afnemen.
Het mag duidelijk zijn, Vettel is gemaakt voor de SF15-T. Of eigenlijk is de SF15-T gemaakt voor Vettel. Wat betreft Alonso als kwade Genius. Het is opmerkelijk dat na de slechte prestaties van Ferrari nu McLaren niet meer vooruit komt… Ik houd het op slechte loopbaankeuzes van de Spanjaard.