Op 8 september 1960 kwam Japans best geklasseerde Formule 1 coureur voor enkele decennia, Aguri Suzuki (鈴木 亜久里), ter wereld. In achtentachtig Grand Prix’ scoorde hij eenmaal een derde positie.
De weg naar Formule 1 was voor Aguri lang, 16 jaar was hij via karts en formulewagens onderweg naar zijn einddoel. Op twaalfjarige leeftijd startte hij met karten om in 1978 voor de eerste en in 1981 voor de tweede maal een kampioenschap te behalen. In 1979 proefde hij al aan de Japanse Formule 3, maar maakte pas in 1982 de definitieve overstap naar de auto’s. Niet onverdienstelijk, bleek een jaar later toen hij tot Japans F3 vice-kampioen werd uitgeroepen. Na de formulewagens stapte Aguri over op toerwagens, waar hij in 1986 voor Nissan de Japanse titel won. Dat jaar stapte de veelzijdige coureur ook in de Japanse Formule 2 en nam deel aan de 24 uur van Le Mans.
In 1987 en 1988 legde Aguri meer focus op de formulewagenracerij. Hij kwam uit in de Japanse Formule 3000, waar hij in zijn eerste jaar de race op Suzuka won en een jaar later het kampioenschap mee naar huis nam. Wederom combineerde Suzuki in 1988 twee klassen met elkaar. Op 30 oktober van dat jaar debuteerde hij ook in de Formule 1 als vervanger van Yannick Dalmas in de Larousse-Lola. Zijn thuisrace werd geen overtuigend succes, hij werd als zestiende geklasseerd. Het bleek wel voldoende om een contract te krijgen om een jaar later voor West Zakspeed Racing te kunnen rijden. Dat seizoen liep uit op een drama, geen enkele keer wist de Japanner zich door de pre-kwalificatie heen te worstelen en mocht dus geen enkele keer op zondagmiddag op de startopstelling plaatsnemen.
Voor 1990 en 1991 keerde Suzuki terug naar Larousse. In het eerste jaar wist Suzuki zijn beste resultaten te boeken met de V12 Lamborghini motor achterin. In Engeland en Spanje werd hij als zesde afgevlagd en in zijn thuisrace mocht hij zelfs het podium beklimmen. In 1991 wist hij nog slechts eenmaal een zesde plaats te behalen in de openingsrace in Amerika, alle overige races dat jaar liepen uit op een drama. In de meeste gevallen haalde Suzuki de eindstreep niet, in vier gevallen wist hij zich niet te kwalificeren en in een geval begaf zijn auto het nog voor de start van de race. Dergelijke pech bleven hem de rest van zijn F1-loopbaan achtervolgen.
Tussen 1988 en 1995 kwam de Japanner 64 maal aan de start en probeerde zich 22 keer vergeefs te kwalificeren, in twee races was hij gekwalificeerd maar kon niet aan de race beginnen wegens technische malheur. Van de 64 starts kwam hij 39 maal niet over de finishlijn, wat hem in totaal maar acht kampioenschapspunten opleverde.
Na zijn Formule 1 dagen nam hij nog een aantal keren deel aan de 24 uur va Le Mans met als hoogtepunt in 1998 een podiumklassering voor Nissan.
Hij werd echter bekender als teambaas van het Formule 1 team Super Aguri dat als Honda B-team gold, maar al na twee jaar ter ziele ging. Aguri runde tevens teams in het Amerikaanse IRL en Japanse GT klassen. Het meest recent opgerichte team onder de naam van de Japanse oud-F1 coureur is het Team Aguri Formula E, waarmee de raceondernemer in de elektrische racerij actief is. In de twee verreden seizoen werd het team als respectievelijk zevende en achtste in de eindstand opgenomen.
