Dat Chinees eten wel eens pittig kan zijn, dat is algemeen bekend. Dat de Chinese Grand Prix doorgaans een saaie optocht is, mag als net zo bekend worden beschouwd.
De meest recente editie van de GP in Sjanghai liet echter een ander beeld zien dankzij de onvoorspelbare weersomstandigheden.
Ik wil niet weer in superlatieven vervallen die alles bij elkaar nog maar amper recht doen aan het ongebruikelijk grote talent van Max om te excelleren als anderen schipperen, maar het moet wel gezegd worden dat de jonge Nederlander een van de beste rijders van het veld is en het verschil kan maken als de omstandigheden listig zijn.
Wat een wedstrijd leverde de RBR13-piloot weer af! Van een mislukte kwalificatie die de negentiende positie opleverde tot het podium komen, het is een ware kunst. Zoals op de Jos supportende banners langs het circuit in de jaren negentig al te lezen viel: “Overtaking is an art!” Dat was het toen en dat is het heden ten dagen nog steeds!
De allerfraaiste inhaalactie is echter nog niet uitvoerig beschreven. Niemand heeft nog al te veel woorden gespendeerd aan de plaatsen die Max goed maakte voordat hij op de grid plaats nam. Drie posities maar liefst wist de Nederlander te winnen nog voordat er een meter geracet was!
Een bijzondere prestatie dat hij voor de race zijn inhaalkunsten al wist ten toon te spreiden. In dat licht beschouwd vallen de prestaties van negen posities winnen in drie bochten nog wel mee, dat zijn er gemiddeld maar drie per bocht, op snelheid, in de race, terwijl hij kalm rijdend naar de startopstelling er al drie achter zich wist te laten.
Jammer dat niemand die feiten uitvoerig beschrijft en zich maar blijft verkneukelen over gewoon het doen van zijn werk…
Veritas, 12.04.’17