Meestal gaat het andersom, doorgaans is de hero een week later een zero. Zo niet Max Verstappen. Hij begon het seizoen rommelig, werd door de Nederlandse pers al na een paar races verguist, hem werd verweten te gretig te zijn, te ongeduldig, te onbesuisd, kortom een échte Verstappen! Razendsnel, maar een brokkenpiloot. Een zero…
In de zesde race van het jaar bevestigde Max zijn tanende reputatie. In Monaco passeerde hij de grens toen hij ernaar op zoek was. Gevolg, twee hoeken van zijn RB14 naar de knoppen, die duizendste tijdverbetering niet gevonden, een sh*tload extra werk voor zijn monteurs én de kwalificatie langs de kant tandenknarsend moeten uitzitten. De race verliep beter, negende na een start vanaf de laatste positie. “Een volwassen wedstrijd” volgens de hierdoor wat milder gestemde teamleiding. Nog geen hero, maar al iets minder zero. Op naar Canada!
Een sterk optreden, snel en degelijk en in de race de ultieme revanche: derde op een baan die niet past bij de RB14 en de ietwat astmatische Renault, de zwakkere broeder vergeleken met Ferrari en Mercedes. Maar desondanks het ultieme antwoord naar de kritische pers. Dat antwoord onderstreepte Max bij zijn bezoekje aan Paul Ricard. Tweede en wederom een ijzersterke wedstrijd op het terrein waar Red Bull niet als kanshebber werd beschouwd. Op naar de geboortegrond van Red Bull. Wederom werd vooraf ingeschat dat het moeizaam zou gaan, die motor is niet top, het chassis perfect, maar de rechte stukken en weinige bochten van de Red Bull Ring helpen de RB14 niet. Althans, dat was vooraf het oordeel van iedereen met enig verstand van zaken.
Persoonlijk waag ik me zelden aan voorspellingen, zodat ik achteraf niet afgerekend kan worden. Wel insinueer ik voorafgaand een uitkomst, zodat ik achteraf altijd kan zeggen: zie je wel, ik zei het toch!
Zo ook dit keer, ik liet doorschemeren dat Max mogelijk positief zou verrassen. En dat deed hij, de voormalige zero poetste zijn blazoen op naar definitieve hero!
Veritas, 02.07.’18
Foto: Red Bull Content Pool