Na twee races noodgedwongen aan de verkeerde kant van het circuit te hebben gestaan heb ik de wedstrijd met mijn blessure gewonnen en kon ik eindelijk woensdag 8 juli weer aan de start staan bij de Mazda MaX5Cup op het TT circuit in Assen.
Tekst: Evelin Dorssers
Maar dat ging niet zonder slag of stoot. Nooit heb ik mezelf gerealiseerd dat racen zo’n enorme mental game is. Een leerschool van geloven in jezelf en doorzetten. Want wat doe je als je net genoeg sponsorgeld hebt om te racen, maar niet om te trainen? En dus niet de kilometers kunnen maken om echt het onderste uit mezelf en de MX5 te kunnen halen. Vriendjes met elkaar worden en precies weten tot hoe ver we samen kunnen gaan. Alleen op die manier is meekomen met de rest van de mannen in het veld, die er vaak al een seizoen of wat op hebben zitten, een reële kans. Natuurlijk kan ik ook vriendjes worden tijdens de race maar dan ben ik liever bezig met knokken voor een hoge positie in het kampioenschap.
En laten we eerlijk zijn. Een vrouw moet in de racerij beter presenteren dan de gemiddelde man, anders worden de vooroordelen meteen weer uit de kast getrokken. Want een vrouw achteraan in het veld is bijna logisch. Die kunnen namelijk toch niet rijden..
Wat moest ik doen? Ik koos ervoor om toch de wedstrijd te rijden, dan maar achteraan in het veld eindigen maar wel de ervaring op doen die ik zo nodig heb. Geloven in mijzelf en gewoon gassen. En wat een race was het! Door de zenuwen schakelde ik tijdens de start naar z’n vijf in plaats van z’n drie maar daarna was het proberen om mee te komen met de rest. Kijken op welk punt zij remden en zien of ik ze bij kon houden. En wat een fun! Eindelijk vol gas door Ramshoek en leuke gevechten op de baan. Ik heb er zo veel van geleerd. Blijf mezelf verbazen over wat mijn kusjesauto allemaal in haar mars heeft. Dankzij mijn sponsors Cash4Cambling , Ilvy en 100Club sta ik 9 augustus weer aan de start op Zandvoort. Geen twijfels maar gewoon doen!