In 1932 werd de allereerste versie van een circuit nabij de plaats Hockenheim gebouwd. Er zijn diverse bronnen die beweren dat het werd ontwikkeld als testbaan voor Mercedes, maar die lezing wordt van de hand gewezen door de historici.
De eerste aanzet voor een circuit bij de plaats Hockenheim werd gegeven door Ernst Christ, die burgemeester Philip Klein van Hockenheim overtuigde van het nut van een racebaan nabij zijn woonplaats. Wegens geldgebrek werd de originele driehoekige baan niet direct volledig afgebouwd en vonden in december 1932 de eerste motorraces dientengevolge plaats op een half onverharde baan.
Het eerste circuit had een lengte van 12 kilometer, werd linksom gereden en bestond voornamelijk uit rechte stukken. De baan omvatte een flink stuk dat vandaag de dag niet langer deel uitmaakt van het circuit en dankte de naam ‘Dreieckskurs’ aan de driehoekige vorm die het in die eerste jaren van haar bestaan had.
Al na zes jaar werd de baan volledig veranderd van een driehoekige layout naar een meer ovaalachtige vorm, zoals in Amerika veel voorkomt. Door de aanleg van de ‘Ostkurve’ en de lange flauw afbuigende baan ontstond het kenmerkende ovaal dat op dat moment nog altijd linksom gereden werd.
De baan werd ingekort tot ongeveer acht kilometer en door verbreding werd de veiligheid gewaarborgd binnen de toen geldende normen. De hogesnelheidsbaan die vanaf 1938 bij Hockenheim lag bleef grofweg gelijk tot de ingrijpende verbouwing in 2002.
In 1968 werd er nog een grootschalige wijziging doorgevoerd door het huidige stadiongedeelte aan te leggen. Deze aanpassing werd noodzakelijk vanwege de aanleg van een rijksweg die een deel van de baan doorsneed. Het nieuwe ‘Autodrom’ zorgde dat de baan minder ruimte innam, maar wel de lengte behield. Op dat moment was de baan 6,8 kilometer lang.
In 2002 werd tot een drastische inkorting van het circuit besloten, op aangeven van Formule 1 baas Bernie Ecclestone die zeker wilde stellen dat de toeschouwers de auto’s vaker voorbij zagen komen. De 6,8 km lange baan werd bekort tot ongeveer 4,5 km die opnieuw werd ontworpen door Hermann Tilke.
Sindsdien is de snelheid grotendeels uit de baan verdwenen en is de kenmerkende 1,5 km lange asfaltstrook dwars door het bos vervallen. In 2000 zette David Coulthard hier het snelheidsrecord neer, de Schot klokte 361,8 km/u. Ralf Schumacher werd in 2001 de laatste winnaar op de oude Hockenheimring met een gemiddelde snelheid van 235,4 km/u.
Van het oude circuit is nu nog maar weinig te zien. Omwille van de kap van talloze bomen die plaats moesten maken voor de nieuwe layout, was het circuit verplicht evenzovele vervangende bomen weer aan te planten. Dat werd gedaan in plaats van het oude rechte stuk door het bos, waardoor nu weinig meer herinnerd aan het kenmerkende ovale ontwerp.
Slechts een herinneringsplaquette aan Jim Clark die op 7 april 1968 het leven liet op het circuit wijst aan waar de vroegere baan liep.
Nog altijd wordt het oude circuit node gemist. De Tilke baan die plaats heeft gemaakt voor de spannende hogesnelheidsbaan spreekt weinig tot de verbeelding. De baan is technisch niet ingewikkeld en mist de spanning van de hoge snelheid. Maar, de oude Hockenheimring zal nooit meer terugkomen. Zoals de Duitsers het zo mooi zeggen: “Das war einmal.”